Duże części płodu

Mają one zasadnicze znaczenie w mechanizmie porodu. Z punktu widzenia położniczego najistotniejsze znaczenie ma budowa oraz wymiary czaszki. Jest ona zbudowana z następujących kości: potylicznej, dwóch symetrycznych kości czołowych, dwóch symetrycznych kości skroniowych oraz dwóch symetrycznych kości ciemieniowych. Kości te są połączone między sobą szwami i ciemiączkami, które wraz z innymi punktami na wspomnianych kościach stanowią wskaźniki służące do oceny prawidłowej budowy bądź prawidłowego ułożenia w kanale rodnym główki płodu. Wyróżniamy następujące szwy i ciemiączka: 1. Szew strzałkowy (sutura sagittalis). Łączy obie kości ciemieniowe, biegnie od ciemiączka przedniego do tylnego. 2. Szew czołowy (sutura frontalis). Znajduje się pomiędzy kościami czołowymi i jest przedłużeniem szwu strzałkowego. 3. Szwy wieńcowe (suturae coronales). Są prostopadłe do dwu poprzednich szwów i zespalają kości czołowe z ciemieniowymi. 4. Szew węgłowy (sutura lambdoidea). Łączy kości ciemieniowe z potyliczną. 5. Ciemiączko przednie (łonliculus anterior). W kształcie rombu, znajduje się w miejscu połączenia szwów strzałkowego i czołowego oraz obu wieńcowych. Jest większe od ciemiączka tylnego. 6. Ciemiączko tylne (lonticulus posterioi). Ma kształt trójkąta, którego podstawę stanowi kość potyliczna, a wierzchołek — koniec szwu strzałkowego. Znajduje się w miejscu zbiegu szwów węgłowych i strzałkowego. Na bocznych kościach czaszki istnieją jeszcze dwa dodatkowe ciemiączka (ciemiączko przednio-boczne i tylno-boczne). Dodatkowe punkty informujące na główce stanowią: gładzizna na czole, bródka, guzy ciemieniowe, ramiona szwu wieńcowego, okolica podpotyliczna. Wymienione miejsca oraz szwy i ciemiączka są wskazówkami do określenia płaszczyzn wymiarów i obwodów główki.