Dary lasu – grzyby – które zbierać?

Gdy zaczyna się lato, grzybobranie jest niewątpliwie najchętniej uprawianym hobby. Grzybiarze mają swoje ulubione miejsca o położeniu których raczej nikomu nie wspominają. Wielkim szczęściem jest, kiedy okazuje się że te klejnoty lasu, postanowiły wyrosnąć w naszym ogrodzie. Niestety wiele osób mylnie uważa że grzyb który nie rośnie w lesie – na pewno jest trujący. Nic bardziej mylnego – czubajki kanie rosnące na poboczach dróg, pieczarki pojawiają się na łąkach. To tylko dwa przykłady grzybów rosnących poza ich pierwotnym królestwem – lasem. Jeśli jednak zdecydujemy się na grzybobranie, to nie jest ważne gdzie – tylko co wiemy o grzybach. Musimy wiedzieć jak odróżnić grzyby jadalne od niejadalnych.

Pieczarka – chyba najpopularniejszy grzyb w Polsce i nie tylko. Jest niski, biały lub szaro-biały z beżowymi lub brązowymi blaszkami, wokół trzonka jest widoczny pierścień. Najczęściej spotkać go można na sklepowej półce, jednak dla koneserów poszukiwania pieczarek na własną rękę, jest to niesamowicie ważne trofeum. Pieczarkę pomylić można z muchomorem jadowitym. Różnica pomiędzy tymi dwoma grzybami jest tak niewielka że pieczarki najbezpieczniej będzie kupować w sklepie. Muchomor jadowity, od jego najmniejszej postaci ma białe blaszki, i takie zostaną już cały czas – to jedyna różnica.

Koźlarz babka – najlepiej znany pod nazwą KOZAK. Lubi rosnąć blisko brzóz, ma brązową lub szarą barwę kapelusza dorastającego do 20 cm, a na jego spodzie zobaczymy białe rurki. U starszych grzybów tego gatunku, rurki mogą być szare. Trzon kozaka ma ciemne zadziorki, jest węższy w stronę kapelusza i szerszy w stronę ziemi. Jadalny jest tylko kapelusz, a jego miąższ jest zawsze biały. Można go pomylić z goryczakiem żółciowym, znanym również pod inną nazwą – “szatan” który w smaku jest bardzo gorzki. Nie ma typowych dla kozaka zadziorków, a brązową siatkę na trzonie. Rurki pod jego kapeluszem posiadają delikatnie różowy kolor. Choć szatan nie jest uznany za grzyb trujący, to jest niejadalny właśnie z powodu swojego gorzkiego smaku którego nie wyeliminuje żadna obróbka tego pięknego grzyba.