Początek krążenie płodowego

Krążenie płodowe zaczyna się bardzo wcześnie, już w okresie zarodkowym, z chwilą połączenia układu naczyniowego płodu z naczyniami łożyska. Z początkowych wysepek krwiotwórczych, zarówno w obrębie kosmówki, jak i w tkankach zarodkowych, rozwijają się naczynia krwionośne. W końcu 3 i na początku 4 tyg. od zapłodnienia zaczyna się już praca serca. Serce jest głównym motorem, który swoją pracą powoduje przes’uwanie się krwi przez zwiększone koryto naczyniowe (naczynia płodowe, pępowinowe i łożyskowe). Zwiększoną pracą serca w okresie wewnątrzmacicznym tłumaczy się przerost mięśnia, zwiększony ciężar oraz objętość. Należy pamiętać, że ma ono inny zakres pracy, wskutek skąpego zaopatrywania płuc w krew, mniejszego ciśnienia krwi oraz innych właściwości biofizykochemicznych krwi. Prawdopodobnie dlatego serce płodu w życiu wewnątrzmacicznym spełnia zwiększone zadania należycie. Ciśnienie krwi płodu wzrasta z rozwojem ciąży i przy końcu wynosi około 70 mm Hg. Jest ono równe w obu komorach serca płodu. Czynność serca płodu zaczyna się już na początku ciąży, jednakże wysłuchać i ocenić można je dopiero w 18 do 20 tygodnia ciąży. Częstość uderzeń serca wynosi 120—160, średnio 140/min. Tętno płodu wyróżnia dwubitny charakter. W zasadzie czynność skurczowa serca ma własny automatyzm, uwarunkowany obecnością ośrodków nerwowych, znajdujących się w mięśniu sercowym. Należy tu zauważyć, ze w pewnych stanach kobiet ciężarnych częstość uderzeń serca płodu może ulegać zmianie. W stanach podniecenia oraz w chorobach z wysoką ciepłotą ciała u ciężarnej czynność serca płodu ulega przyśpieszeniu. Opisy krążenia krwi płodowej zwykle zaczynają się od serca, gdyż ono wykonuje zasadniczą pracę w całym układzie.

Możesz również polubić…